ارتباط بین هوش معنوی و سلامت عمومی دانشجویان پرستاری شهر تهران ۱۳۹۱

مقدمه: دانشجویان پرستاری با گستره وسیعی ازمشکلات وابسته به سلامت مواجهه هستند. از طرفی نقش هوش معنوی به عنوان یک رویکرد نوین در بهداشت روانی، سلامت جسمانی و کارکرد اجتماعی کارآمد، بسیار مهم شمرده میشود. هدف این مطالعه تعیین رابطه بین هوش معنوی و سلامت عمومیدانشجویان پرستاری دانشگاههای شهر تهران در سال 1391 بود. روشها: پژوهش از نوع توصیفی همبستگی است. بر اساس فرمول تعیین حجم نمونه تصادفی با فرمول مورگان تعداد 320 نفر از دانشجویان دوره کارشناسی پرستاری دانشگاههای شهر تهران به طور تصادفی ساده انتخاب شدند. برای جمعآوری اطلاعات، از پرسشنامه جمعآوری اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه هوش معنوی عبداللهزاده ونسخه فارسی پرسشنامه سلامت عمومی(28- ghq) استفاده شد. تجزیه و تحلیل با استفاده از آزمونهای تی مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه، ضرایب همبستگی و آزمون رگرسیون خطی انجام گردید. نتایج: بین هوش معنوی و سلامت عمومیرابطه معنادار و مثبتی وجود داشت(005/0p<). از بین مشخصات جمعیتشناختی (سن، جنسیت، وضعیت تأهل، محل سکونت، سال تحصیلی)، تنها معدل با هوش معنوی(016/0p<)، و سلامت عمومی(025/0p<)، رابطه معناداری داشت. نتیجهگیری: هوش معنوی بالاتر با سلامت عمومی بهتر دانشجویان همراه بود. به نظر میرسد ارتقای هوش معنوی باعث افزایش سلامت جسمانی و روانی دانشجویان پرستاری و در نتیجه بهبود کیفیت مراقبت از بیمارانشان میشود.